تحول برنامه مديريت شهري اقتدارگرا به برنامه مديريتي مشاركتي

مدیریت روش دستیابی به اهدافی می باشد كه برای سازمان در نظر گرفته شده است. وظایف یك مدیر شامل برنامه ریزی، سازماندهی، نظارت . انگیزش است. شهر نیز مانند یك سازمان است كه باید برای نیل به اهداف آن برنامه ریزی شود و امور روزمره آن نیز مورد توجه قرار گیرد.عنصری كه به این امور باید بپردازد مدیریت شهر نامیده می شود. مهمترین برنامه ای كه تحت اختیار مدیران شهری قرار می گیرد تا بتواند به سازماندهی سازمان خود برای انجام برنامه بپردازد و بر اجرای صحیح برنامه نظارت كند، طرحهای شهری است كه معمولا توسط نهادهایی فرادست تر از سازمان آنها تهیه می شود. به طور سنتی طرحهای شهری شامل طرحهای جامع و تفصیلی هستند كه معمولاً به طور كمّی نیازهای آینده شهر را تامین می نمایند. این طرحها به دلایلی چند از جمله ایستایی و خشك بودن طرحها، از بالا به پایین و اقتدارگر بودن و كمی بودن صرف به طرحهایی كه كیفیت طرح را مورد توجه قرار دهد نمی تواند بپردازد.در این مقاله استدلال شده است شهر به عنوان محل مدنیت شهروندان، محل تعاملات اجتماعی است و كیفیت مطلوب فضاهای شهری در موفقیت شهر موثر است، از این رو مدیران شهری باید شهری با كیفیت مطلوب را ایجاد كنند. شاخصهای كیفیت شهر در این بخش معرفی و استنتاج شده است كه جهت دستیابی به این شاخصها باید در فرآیند تهیه طرحها مشاركت شهروندان به طور سازمان یافته صورت پذیرد. طراحی شهری نوین به این مهم می پردازد. در پایان، طراحی شهری استراتژیك كل شهر را كه دارای سلسله مراتب تصمیم سازی و سلسله مراتب پهنه های شهری است معرفی شده است.