مديريت و سامان دهي فضاي سبز شهري با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي ( GIS ) ، ( مطالعه موردي : پارك هاي درون شهري رشت )

روند افزایش جمعیت در سالهای اخیر، مشكلات و معضلات فراوانی را در اكثر شهرهای كشور از جمله شهر رشت به دنبال داشته است. كاربری فضای سبز به عنوان یكی از عناصر مهم و حیاتی شهر، دستخوش تغییرات زیادی شده و همواره در جهت تامین منافع كاربری های انتفاعی مورد بی مهری قرار گرفته است. شهر رشت با جمعیتی بیش از پانصد و پنجاه هزار نفر، در برخورداری از فضاهای سبز عمومی با مشكلات و كمبودهای بسیاری روبه روست، به طوری كه میزان سرانه كاربری فضای سبز عمومی - پاركهای درون شهری - در كل شهر، چیزی در حدود یك متر مربع است به علاوه در میزان برخورداری مناطق سه گانه شهر از فضاهای مذكور نیز تفاوتهای بسیاری وجود دارد. علاوه بر اینها، بر اساس نتایج حاصل از مطالعات تحقیق، عدم وجود سلسله مراتب كاركردی و عدم توجه به معیارهای مكان گزینی مطلوب پاركهای درون شهری در سطح مناطق و نواحی، بازدهی پاركهای موجود را در سطح شهر به حداقل ممكن كاهش داده است. در این تحقیق با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (S اG ) و با بر هم نهی لایه ها، توزیع فضایی پاركها و سایر فضاهای سبز موجود تهیه شد و سپس به تفكیك مناطق و نواحی شهر محدوده عملكرد مفید هر یك از انواع پاركها بر اساس شعاع دسترسی مفید، مشخص شده است. نتایج نشان میدهد كه میزان برخورداری مناطق و نواحی شهر از پاركهای درون شهری متفاوت بوده و همچنین ضعف شدیدی در پراكنش فضایی پاركها بخصوص در مقیاس واحد همسایگی مشاهده میشود.