بررسي كيفيت آب هاي زيرزميني منطقه ( شمال ايران ) براي مصارف كشاورزي

آبهای زیرزمینی یكی از منابع مهم تأمین كننده آب كشاورزی هستند. در این مطالعه جهت تعیین كیفیت آب زیرزمینی برای مصارف كشاورزی تعداد 11 چاه آب منطقه )انزلی تا قزوین( با فاصله از دریا تا شعاع 222 كیلومتری انتخاب و نمونه برداری انجام شد. بر روی هر نمونه برداشتی آزمونهای EC, CL , TDS, PH انجام پذیرفت . نتایج حاصل از بررسی پارامترهای EC, CL TDS, در چاههای انتخابی نشان از افزایش تدریجی آلاینده ها و كاهش كیفیت آب زیرزمینی در منطقه می باشد، اما با توجه به پراكنش نقاط می توان قضاوت نمود كه وضعیت كیفی آب منطقه جهت كشاورزی در كلاس خوب قرار می گیرد. حفر چاههای متعدد آب و برداشت بی رویه آبهای زیرزمینی منجر به شوری آبهای زیرزمینی و افزایش هدایت الكتریكی آب چاهها شده است. بیشترین میزان هدایت الكتریكی در چاههای دورتر از دریا می باشد كه نه تنها موجب افت كیفیت آب بلكه منجر به زیانهای اقتصادی ناشی از كاهش عملكرد و كیفیت محصولات كشاورزی می گردد. همچنین میزان بارش با شوری دارای رابطه معكوس است، چنانكه با كاهش میزان بارش سالانه از حدود 1200 میلی متردر انزلی تا 122 میلی متر در قزوین شاهد افزایش شوری آبهای زیرزمینی می باشیم. به منظور استفاده بهینه و حفظ و ارتقاء كیفیت آب، جهت مصارف كشاورزی میبایست با برنامه ریزی های دراز مدت از ورود آلایندهای مختلف بخصوص فاضلابهای شهری و سموم و كودهای شیمیایی جلوگیری جدی بعمل آید.