معرفي گونه هاي ,Agropyron desertrum , Agropyron elongatum بعنوان سازگارترين گونه هاي موجود براي احياء و اصلاح مراتع و جلوگيري از فرسايش بادي آبخوان پلدشت

آنچه مسلم است و می توان با قاطعیت از آن سخن گفت این است كه مراتع ایران از دیر باز مورد چرای بیرویه مفرط و خارج از فصل چرا و كم شدن سطح آن قرار گرفته كه ادامه این روند موجب تخریب شدید مراتع ،كاهش پوشش گردید و در نهایت با وقوع خشكسالیها و بروز III و غالب شدن گونه های كلاس I تاجی ، انقراض گونه های كلاس سیلابها مخرب و فرسایشهای بادی در چنین مراتع فقیر و عاری از پوشش گیاهی خسارت جبران ناپذیری بر منابع طبیعی و محیط زیست وارد می گردد آنالیز و ارزیابی پوشش گیاهی مراتع آبخوان پلدشت نشان می دهد كه گونه های خوشخوراك در حال انقراض بوده و آنها را فقط بصورت تك گونه های در طاقچه های اكولوژیك می توان مشاهده در منطقه غالب بوده و قسمت اعظم تولیدات گیاهی را بخود اختصاص داده است در III كرد ولی گیاهان كلاس مراتع تخریب یافته وعاری از پوشش گیاهی فرسایش بادی با حمل خاك وایجاد گرد وغبار مشكل عظیمی را در منطقه بوجود آورده است. هدف از این بررسی مطالعه ات اكولوژی گونه های خوشخوراك و سازگار با شرایط اكولوژیكی منطقه ومقاوم به فرسایش بادی آبخوان به منظور برگرداندن آنهابه جایگاه اصلی ومبارزه بافرسایش بادی می باشد. در این بررسی مطالعات فنولوژیكی، اندازه گیری پارامترهای تراكم درصد پوشش تاجی زادآوری سیستم ریشه، ارزش رجحانی آزمایش كشت گونه عكس العمل گیاه در برابر پخش سیلاب بعنوان یك ابزار موثر در استقرار پوشش گیاهی در برابر خسارات ناشی از باد، عكس العمل گیاه در برابر چرا مد نظر قرار گرفت.آنالیز و ارزیابی نتایج پوشش گیاهی آبخوان پلدشت نشان می دهد كه تراكم ،درصد پوشش تاجی و زاد آوری گونه های مورد مطالعه در منطقه پخش سیلاب افزایش یافته و با افزایش در صد پوشش تاجی اثرات منفی فرسایش بادی در منطقه كاهش یافته است. سیستم ریشه گونه های مذكور در منطقه پخش سیلاب گسترده ، عمیق با حجم زیاد در منطقه آب نگرفته (عدم پخش سیلاب ) سیستم ریشه با انشعاب كم و كم عمق و حجم كم می باشد. این گونه درجه حرارت 20 - تا 38 + را 7 بوده كه نشان دهنده مقاومت آنها به شرایط سخت اكولوژیكی و فرسایش - خاك آنها 8 PH بخوبی تحمل كرده و بادی می باشد هر دو گونه جزء گونه های خوشخوراك بوده كه توسط دامهای كوچك وبزرگ مورد تعلیف قرارمی گیرند تكثیر انها بوسیله بذر صورت می گیرد كه عمق مناسب كاشت 2 سانتیمتر و مقدار بذور مصرفی بین 10-7 كیلوگرم در هكتار می باشد