نقش خطواره هاي ژئومورفولوژيك بر نحوه شكل گيري شهرهاي مستقر در رشته كوه هاي زاگرس (مطالعه موردي: شهرهاي شيراز و اليگودرز)

شهرها تجلی گاه اصلی فرهنگ و تمدن انسانی هستند. شاخص ترین وضعیت طبیعی در رابطه با مكان استقرار شهر ها زمین ریخت شناسی یاهمان ژئومورفولوژی است. وضعیتی كه پستی و بلندی های زمین و دیگر وضعیت های شكل زمین را نمایان می سازد. شهرها به واسطه اینشرایط طبیعی بنیان می یابند و شروع به توسعه و گسترش می كنند. پس از بنیان، شهرها توسط چند شاخص ژئومورفولوژیك شامل خطواره های ژئومورفولوژیك، سطوح ژئومورفولوژیك و حوزه های آبی محدود كننده، تحت تاثیر قرار می گیرند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر عوامل ذكر شده شامل خطوط و سطوح و حوزه های آبی، بر روی چگونگی شكل گیری شهرهای حوزه كوهستانی زاگرس می باشد كه دو شهر شیراز و الیگودرز به صورت موردی بررسی شده اند. نوع پژوهش در این مقاله، بر اساس هدف بنیادی و بر اساس ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی می باشد. به فراخور موضوعات مطرح شده در این مقاله از روش های مطالعه سیستم های ارضی و تدوین نقشه های ژئومورفولوژی و بهره گیری از اطلاعات كتابخانه ای استفاده شده است. در پژوهش حاضر با داده های توصیفی و مكانی روبرو هستیم كه در تجزیه و تحلیل ها از نرم افزارهای Didger ، ArcGIS ، Google Earth و داده های Dem ایران استفاده شده است. نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد كه این دو شهر كاملا متاثر از خط القعر ها و خط الراس ها شكل پذیرفته اند و این نوع شكل گیری باعث تاثیر بر دیگر مسائل شهری آنها شده است