بررسي طراحي فضاهاي آموزشي ابتدايي كودكان ازمنظر برنامه دهي پلاني

فضاهای آموزشی نقش اساسی در ساختار اجتماعی و فرهنگی جامعه ایفا می كند.نظام آموزشی عامل مهمی در رشد و پرورش كودكان می باشد و فضاهای آموزشی را می توان عرصه هایی با عملكرد چندگانه تلقی نمودكه برای بهبود این گونه فضاها نیاز به برنامه دهی جامع وجود دارد. كمبود فضاهای استاندارد آموزشی محیطی برای كودكان باعث احساس نیاز به پژوهش و تحقیق در موردروشهاومعیارهای خلق و بهسازی چنین فضاهایی در - كشور می شود كه در این تحقیق كه با شیوه ی توصیفی_تحلیلی انجام خواهد شد با بررسی 10 نمونه موردی به مسئله الگوسازی و برنامه دهی برای فضای آموزشی پرداخته خواهد شدتا كه بتوان اینگونه فضاها را بهتر شناخت از این رو كه هر چه محیط آموزشی صمیمانه تر پذیرای كودكان باشد، آن ها خود را بیشتر متعلق به محیط می دانند،همین فضاها اگر بیگانه با روحیات وی باشد، او را گریزان خواهد ساخت بنابراین باید با توجه به نیازهای كودكان سعی در پیدا كردن راه حل های مناسبی برای طراحی فضای آموزشی آن ها نمود و با شناخت و بررسی نمونه موردی ها به طراحان این امكان را داد كه با بهره گیری از الگوهای سازماندهی بتوانند بهتر برنامه دهی و طراحی نمایند.كه طراحی و برنامه دهی صحیح فضاهای آموزشی می تواند كیفیت محیط را بالا برده و فضایی باشد تا كودك در آن احساس ارتباط ،مفهوم و معنی كند.در این تحقیق باتوجه به پلان و بررسی دیاگرامی و ابعادی و كیفیت محیط نتیجه گیری صورت پذیرفته است كه شیوه ی آن شیوه ی استدلال قیاسی می باشد كه در پایان راهكارها و استانداردها را در قالب جدول عنوان كرده و دیاگرام ارتباطی پیشنهادی ترسیم می گردد.