ارزيابي تجربي تاثير الگوهاي مختلف بارگذاري سيكلي بر رفتار مكانيكي تيرهاي بتن آرمه خودتراكم اليافي

از زمان رواج طراحی لرزهاي بر مبناي عملكرد توسط آییننامههاي مختلف، نیاز به تعیین الگوهاي بارگذاري نماینده پررنگتر شده است. مناسبترین روش براي ارزیابی عملكرد اعضاي سازهاي، شبیهسازي تاریخچه بارگذاري میباشد كه المان سازهاي حین زلزله متحمل خواهد شد. هدف یك الگوي بارگذاري نیز دستیابی به این مهم به شیوه محافظهكارانه میباشد. به دلیل مشابه نبودن هیچ دو زلزله رویداده در واقعیت، الگوي بارگذاري نماینده یكتا و بهترینی وجود ندارد. موضوع مهم محاسبه اثرات تخریبی تجمعی بواسطه بارگذاري سیكلی خواهد بود. اگر تخریب تجمعی وجود نداشته باشد، نیازي به بارگذاري سیكلی نخواهد بود. تعداد و دامنه سیكلهاي اعمالی به نمونه ممكن است از مطالعات تحلیلی حاصل شود كه در آن مدل سیستمهاي سازهاي نماینده در معرض تحریكات زمین ناشی از زلزله نماینده قرار گرفته و پاسخ به صورت آماري مورد بررسی قرار میگیرد. الگوهاي بارگذاري متعدد با تاریخچه كمی متفاوت توسط آییننامههاي مختلف پیشنهاد شدهاند كه این تفاوت مربوط به جزئیات آنها بوده و نه مفاهیم پایهاي. در این تحقیق به بررسی برخی از این الگوها پرداخته شده است. بدینمنظور نمونههاي بتنی از 4 طرح اختلاط شامل بتن 0.2 و 0.3 درصدحجمی)و بتن فاقد الیاف به عنوان بتن مرجع تحت 3 نوع تاریخچه بارگذاري قرار گرفته تا ، خودتراكم حاوي الیاف فلزي ( 0.1 خصوصیات رفتاري این نوع بتن تحت بارگذاريهاي متفاوت مورد بررسی و مقایسه قرار گیرد. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان می دهد تا زمانی كه دامنههاي بارگذاري سیكلی كم می باشد، در تمامی الگوها نمونه رفتار خطی از خود نشان داده و پارامترهایی همچون سختی و مقاومت با اعمال سیكلهاي بیشتر تغییر چندانی نداشته، همچنین استهلاك انرژي و مقادیر میرایی نیز در عضو ناچیز خواهد بود اما پس از ورود به ناحیه غیرخطی، از طرفی با افزایش تعداد سیكلها سختی و مقاومت كاهش یافته و از طرف دیگر استهلاك انرژي و مقادیر میرایی با توجه به نوع الگو به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت.