بررسي و مقايسه روش هاي حل عددي استرين در منطقه ايران

ایران به صورت مرز عریض نرم بین صفحه های صلب اوراسیا و عربستان قرار گرفته، به طوری كه همگرایی این دو صفحه مابین گسل های منطقه توزیع می شود. وجود گسل های فعال و توزیع زلزله های متعدد در منطقه مؤید این واقعیت است. در این منطقه توزیع لغزش، جابه جایی، تنش، كرنش و اتساع را می توان به صورت تحلیلی یا عددی محاسبه كرد. برای محاسبه پارامترهای تغییرشكل فوق مدل های مختلفی وجود دارد. در ژئودزی دو روش برای محاسبه ماتریس استرین وجود دارد كه شامل روش های مثلث بندی دلونی و فواصل وزن دار می باشد. در روش فواصل وزن دار، كلیه ایستگاه های شبكه در محاسبات مورد استفاده قرار می گیرند ولی اطلاعات هر ایستگاه با فاصله آنها از نقطه مركزی گرید شبكه با اختصاص فاكتور ثابت، وزن دهی می شود و در روش مثلث بندی دلونی، مدل جابجایی برای مثلث های مجزا، از نقاط مجاور هم تشكیل گردیده و سپس پارامترهای كرنش در مركز ثقل مثلث های مزبور محاسبه می گردد. جهت محاسبه تنسور كرنش در منطقه ایران ابعاد گریدها km36×36 و مقدار ثابت فاكتور وزن فواصل α=72 چنان انتخاب گردید كه تعداد گره های حذفی در منطقه حداقل گردد. داده های مورد استفاده دراین تحقیق بردارهای سرعت GPS مربوط به یك میدان سرعت با پوشش تقریباً سراسری كه نسبت به صفحه اوراسیا تعیین گردیده است می باشند. معادلات مربوط به تنسور استرین به روش خطی كمترین مربعات دو دو حالت مثلث بندی دلونی و فواصل وزن دار حل و نتایج آنها با هم مقایسه گردید. محاسبات انجام شده در این تحقیق برتری روش تفاضلی وزندار را نسبت به روش مثلث بندی دلونی نشان می دهد.