كنكاشي بر "مقام هنر" در فلسفه ي "سكوت و نور" لويي كان

ظهور لویی كان بی شك یكی از شگفت انگیز ترین پدیده های تاریخ معماری مدرن بود. كان حركت كرد تا یك جدایی و تفاوت در طرز فكر رایج با جهتی نو ارائه كند. وی در حالی كه برآمده از بطن شرایط زمان خود بود، همواره نسبت به موفق ترین دستاوردهای فكری عصرش سرآمد بود؛ ل ذا تشریح كامل افكار و فلسفه اش در قالب اصطلاحات رایج زمانش غیرممكن است. در واقع او، افكار و فلسفه اش را باید از میان واژگانش بیرون كشید. در این مقاله سعی بر شناخت جایگاهی است كه كان برای هنر قایل می گردد. در ابتدا، بر اساس واژه ها و اصطلاحات بنیادینی كه لویی كان به كار برده، به تبیین بنیان هنر می پردازیم. در بخش دوم به تشریح اندیشه ی وی در باب فلسفه سكوت و نور كه زیربنای فلسفی تفكر وی در معماری است، پرداخته می شود و در بخش سوم به واكاوی مقام هنر در فلسفه سكوت و نور پرداخته می شود و در انتها، جایگاه معماری به عنوان یك هنر، تبیین شد ه و نمود فلسفه كان در آثارش، تفسیر می گردد. در نهایت امر از دیدگاه لویی كان به این نتیجه دست می یابیم كه هنر بین آن چه وجود دارد و آن چه كه هنوز به وجود نیامده است یك نوع اتحاد و یكپارچگی ایجاد می كند. در یك كلمه هنر واسطه است، واسطه ای برای تجلی و ابراز. پژوهش حاضر بر مبنای روش توصیفی تحلیلی است، كه بر اساس مطالعات اسنادی كتابخانه ای شكل گرفته است.