تدوين ابعاد اجتماعي موثر براي دستيابي به مفهوم پايداري اجتماعي در طراحي مدياتك

در سالهاي اخير، توجه به انسان و نياز او به ارتباط با افراد و محيط اطرافش بسيار مورد تاكيد قرار گرفته است. ظهور واژه پايداري در دهه هاي پاياني قرن بيستم كه با اهداف محيطي، اقتصادي و اجتماعي تبيين گرديده، توجه به اين نياز انسان اجتماعي را بيشتر مي نمايد؛ و در نهايت در تعامل و تقابل اين اهداف سهگانه، پايداري يا عدم پايداري محقق ميگردد. اين امر در شكلگيري الگوهاي جديد معماري تاثير قابل توجهي گذاشته است، به طوريكه تمركز بر معماري انسانگرا، به عنوان توليدي كه پاسخگوي نيازهاي انساني در ابعاد مختلف باشد، حائز اهميت گرديده است. اما با اين وجود، باز هم پژوهشهاي موجود در ارتباط با معماري پايدار، عمدتاً در بخش كالبدي (اهداف محيطي و اقتصادي) صورت گرفته است و در بخش كيفي و غير كالبدي (اهداف اجتماعي- فرهنگي) بيشتر تحقيقات در مقياس شهري انجام گرديده و كمتر وارد حيطه معماري شده است و خلاء پژوهش در اين بخش به مراتب احساس ميشود. در مقاله حاضر، پايداري اجتماعي در فضاهاي عمومي به عنوان بخش غير- كالبدي معماري پايدار، مورد بررسي قرار گرفته و در نهايت اين اهداف به عنوان اصول طراحي مدياتك متجلي گرديده است. در اين تحقيق، با توجه به اينكه پايداري اجتماعي تعريف مطلقي ندارد و نسبت به افراد استفاده كننده و نوع كاربري بنا، مي تواند متغيير باشد؛ با بررسي و بيان ويژگيهاي مركز چند رسانهاي و فضاي عمومي، مطالعات دقيقتري در ارتباط با پايداري اجتماعي در معماري مدياتك صورت پذيرفته است. در نهايت با استفاده از نتايج بدست آمده از تحليلها و بررسي تحليلي نمونه هاي موردي، مباني طراحي معماري مركز چندرسانه اي براساس تئوري پايداري اجتماعي بيان گرديده است. روش تحقيق در اين پژوهش تركيبي از روشهاي كمي و كيفي است و شيوه گردآوري اطلاعات، مبتني بر مطالعات كتابخانهاي ميباشد.