بررسي معيارهاي حكومت ديني از منظر قرآن و عترت

هرگاه افراد بشر در كنار هم جمع شدند و جامعه ای را تشكیل دادند، اجتماع آن ها بی نیاز از حكومت و رهبر نبوده است و این مطلب امری بدیهی است. با گذشت زمان و پیچیده تر شدن زندگی نیاز به وجود آركانی نظم دهنده به نام دولت نه تنها از بین نمی رود بلكه با افزایش حوزه ی مسئولیت های آن ها نیاز به آن بیشتر نیز می شود. از دیرباز در حوزه ی سیاسی این سوال مطرح بوده است كه چه كسی یا گروهی حق حاكمیت دارد و اصلا چه مدلی از حكومت و فرمانداری مشروع و درست است. مشروعیت مفهومی است كه مكاتب مختلف با توجه به جهان بینی های خود تعریف های گوناگونی از آن ارائه داده اند. در اسلام علاوه بر اینكه به نیاز جامعه به حكومت و حاكم تأكید فراوان شده است، ملاك ها و ویژگی های مشروعیت آنان نیز بیان شده است. از نظر اسلام حكومت زمانی مشروع است كه با معیارهای الهی و در جهت اهداف الهی فعالیت كند و حاكم نیز زمانی حق ولایت دارد كه این حق را به طور مستقیم یا غیرمستقیم از خدا دریافت كرده باشد. در عصر غیبت امام معصوم (ع) حاكم جامعه ی اسلامی به اعتقاد شیعه ولی فقیه است و برای اثبات این مدعا دلایل عقلی و نقلی ارائه و اقامه میكند.