به سوي تعريف و تحديد شگرد داستان در داستان به منزله ي ادبيات وهمناك در منتخب حكايات هزار و يك شب

هدف این مقاله تعریف و تحدید شگرد داستان در داستان به منزله ادبیات و همناك در منتخب حكایات هزار و یك شب است. ابتدا از دو الگوی تقسیم بندی ژانرهای ادبی به محاكاتی و غیرمحاكاتی و پیشینه ی مطالعاتی بحث در ادبیات ذكر به میان می آید. سپس، ژانر و همناك تبارشناسی شده و نظریه ها، الگوها و نمودارهای مرتبط به ویژه رویكرد ساختاری تودروف به شگرف زیر عنوان ادبیات وهمناك و سه كاركرد نحوی، معنایی و كاربردشناختی وهمناك و نحوهٔ عملكرد آن ها، بررسی، نقد و حك و اصلاح می شوند. آنگاه در بخش اصلی مقاله، شگرد داستان در داستان در حكایات هزار و یكشب از زوایای گوناگون معرفی شده و سپس این شگرد در منتخب حكایات هزار و یك شب به منزله ی نوعی ادبیات وهمناك مورد اشاره تودروف، بررسی و تحلیل می شوند. از جمله یافته ها یكی این است كه ادبیات داستانی كهن و معاصر ایرانی این قابلیت را دارند كه از دیدگاه نحله های نقد و نظریه ادبی تعریف، تحدید، دسته بندی، توصیف، تحلیل و تحسین شوند.