نقش آينده پژوهي در مديريت توسعه حرم مطهر امام رضا عليه السلام و شهر مقدس مشهد

برنامه های آمایش سرزمین درایران عمدتا معطوف به بهینه سازی استفاده ازمنابع ملی و تنظیم رابطه بین عوامل اقتصادی طبیعی و انسانی می باشد دراین راستا تاكنون متخصصان این دانش از ظرفیتهای مجموعه گستردها ی از علوم و ابزارهای پیشرفته ای مانند SDSS,GIS بهره گرفته اند تا مسائل متنوع این حوزه را حتی المقدور به نحوی موثر حل و فصل نمایند دراین میان جای استفادها ز رویكردهای اثربخش آینده پژوهانه در برنامه ریزی های توسعه فضایی سرزمین ایران جدا خالی است یكی از مدلهایی كه امكان اتخاذ رویكردی آینده نگرانه را برایمدیریت راهبردی طرحهای آمایش سرزمین فراهم می كند مدل برنامه رییز راهبردی عصرمدار ESP است پژوهشگران كوشیده اند تا با روش مورد كاوی به امكان سنجی كاربست سیستماتیك مدل ESP درطرحهای توسعه فضایی حرم مطهر اقدام نمایند و در عین حال پیوند ناگسستنی این برنامه ها با طرح های توسعه شهر مقدسمشهد را نیز مورد نظر قرار دهند.