ارزيابي وت حليل پتانسيل ها و نارسايي هاي بافت فرسوده شهري به منظور ساماندهي (نمونه موردي: شهرگرگان)

بافت های فرسوده شهری پدیده و مساله ای است كه اغلب شهر های كشور با آن مواجه اند. یكی از راهكارهای مطمئن و عملی پیشروی برنامه ریزان شهری برای ساماندهی فضایی مطلوب بافت های فرسوده شهری، شناخت قابلیت ها و پتانسیل های موجود در این بافت ها به منظور استفاده ی بهینه از آن ها و نیز شناخت نارسایی های موجود به منظور پرهیز از آنها و برنامه ریزی جهت كاهش انواع نامطلوبیت هایی است كه از سوی این طیف از خصوصیات بافت های فرسوده بر فضاهای شهری وارد می شود. مقاله حاضر می كوشد تا به ارزیابی و تحلیل پتانسیل ها و نارسایی های بافت فرسوده شهری در شهر گرگان بپردازد. نوع پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت توصیفی- تحلیلی و به لحاظ هدف كاربردی است. به منظور شناسایی عوامل درونی و بیرونی تاثیرگذار بر بافت های فرسوده شهر گرگان و جمع آوری داده ها و اطلاعات مربوط به آن از روش كتابخانه ای و میدانی استفاده شد. در مطالعات میدانی بوسیله روش دلفی از نظر 30 نفر خبره و متخصص استفاده گردید. پس از تایید نهایی عوامل، اقدام به تهیه پرسشنامه شد كه روایی آن توسط 5 نفر از اساتید دانشگاه مورد تایید قرار گرفت؛ همچنین آلفای كروباخ مربوط به پرسشنامه های داخلی و خارجی به ترتیب (0/871) و (0/912) محاسبه گردید. در مرحله بعد بوسیله تكنیك (SWOT) به ارزیابی عوامل داخلی و خارجی اقدام شده و در ادامه بوسیله آزمون فریدمن به رتبه بندی عوامل داخلی و خارجی اقدام گردید. یافته ها نشان داد كه امتیاز نهایی ماتریس داخلی و خارجی به ترتیب (3/75) و (3/43) بوده، لذا راهبردهای غالب جهت ساماندهی بافت های فرسوده شهر گرگان از نوع راهبردهای تهاجمی (SO) می باشد. در نهایت با توجه به یافته ها و محاسبات انجام شده، پنج راهبرد ارائه گردید.