تحليلي بر شكل گيري و تحولات معماري باغها و فضاهاي معماري سلطنتي ايران در دوران اسلامي ، با تاكيد بر فضاهاي معماري ايلخاني

باغ پدیده اي سنتی، حامل مفاهیمی مرتبط با فرهنگ سنتی است و تامل در مفهوم آن مارا با ساحت گستردهاي از معانی بكر و اصیل فرهنگ ایرانی رو به رو میكند. باغسازي و فضاهاي معماري شاهانه ایران، از قدیمالایام تاكنون همچنان تداوم داشته و در هر دوره، به فراخور شرایط اقلیمی و اقتصادي، توسط حاكمان و فرمانروایان مسیر پیشرفت خود راطی كرده است، اما چگونگی تحولات این فضاهاي معماري كه گاهی به نام كاخ، عمارت،كلاه فرنگی ، و یا كوشك از آن یاد میشود، در تمام دوره هاي حكومتی ایران توسط پژوهشگران مورد بازبینی دقیق قرار نگرفته است. باغ هاي شاهانه اي كه پس از ورود اسلام به ایران، از لحاظ تحولات معماري داراي ویژگی هاي خاصی هستند كه در هر دوره به فراخور زمان و برخورداري از پتانسیل هاي منطقه، توسعه یافتند. گرچه كمبود شواهد معماري و باستان شناختی، راه را بر هرگونه تحقیقات جامع و كامل بسته است. پژوهش پیش رو بر آن است تا به شیوههاي باغسازي و فضاهاي معماري درون این باغها اشاره كرده، و سپس به چگونگی تحولات معماري باغها و فضاهاي معماري درون این باغها در طی دورههاي مختلف حكومتی ایران دوران اسلامی، بویژه حكومت ایلخانان در شمالغرب اشاره كند. پژوهش حاضر بر اساس هدف از نوع تحقیقات بنیادي و بر اساس ماهیت و روش، از نوع تحقیقات تاریخی است و گردآوري این اطلاعات در این پژوهش به شیوهي اسنادي(كتابخانه اي) انجام خواهد شد.