مقايسه دو رويكرد مستقيم و غير مستقيم در ارزيابي اثرات تغيير اقليم بر رواناب

آثار پدیده تغییر اقلیم در بسیاری از نقاط جهان در دهه های اخیر بارز بوده و انتظار می رود در آینده این اثرات تشدید شود. ایران نیز از این تغییرات بزرگ مقیاس مستثنی نبوده و اثرات این پدیده در بسیاری از حوضه های آبریز كشور قابل ملاحظه است. بنابراین در نظر گرفتن اثرات این پدیده در برنامه ریزی و مدیریت منابع آب جهت كاهش آسیب پذیری این سیستم ها امری ضروری می نماید. در این مطالعه دو روش عمده برای ارزیابی اثرات پدیده تغییر اقلیم بر رواناب های سطحی به كار گرفته شده است. در روش اول خروجی مدل های گردش عمومی كاهش مقیاس داده شده و رواناب به شكل مستقیم به عنوان هدف محاسباتی تخمین زده شده و در روش دوم خروجی مدل های گردش عمومی برای تولید متغیرهای اصلی مدل بیلان همچون بارش، دما و تبخیر كاهش مقیاس داده شده و با استفاده از شبیه سازی بیلان، پاسخ حوزه مربوطه مورد ارزیابی قرار می گیرد. در این مطالعه برای كاهش مقیاس خروجی مدل های گردش عمومی از رویكرد آماری DMDM همچنین برای شبیه سازی بیلان ماهانه حوضه آبریز از ساختار بیلان ارائه شده توسط گو و همكاران (2005) استفاده شده است. حوضه مورد بررسی ، زیر حوضه پل دختر واقع در حوضه بزرگ كرخه است. مقایسه نتایج ، گویای دقت مطلوب رویكرد كاهش مقیاس مستقیم علی رغم ساده سازی های ناشی از حذف مدل سازی هیدرولوژیك از چرخه شبیه سازی اثرات است.