رمز گشايي اشعار مولانا و نمود آن در صور و مفهوم معماري سنتي

در وجود مولانا و آثار اوست كه آفرینش كاملی را میان ادبیات اسلامی ،موسیقی و همچنین معنویت اسلامی می توان پیدا كرد. آثار مولوی و افكار نهفته در آنها نه تنها كاملترین شرح از فلسفه هنر اسلامی به دست میدهد و نمونه ای از ارتباط و وابستگی میان ادبیات و معنویت است. در مورد مولانا می توان از معرفت عمیق باطنی بهره مند بود و این را صرفا نتیجه شهود حقیقت مثالی را در ورای جسم خاكی دانست و نمود آن كاملا در اشعار مولانا بالاخص در مثنوی مولوی مشهود است و بدینگونه كه معماری سنتی اسلامی ما چیز جدایی از بیان معنویت نمی باشد به گونه ای كه دل مشغولی های معماری سنتی ایرانی بس فراتر می رود،و به دیدگاهی از وقوف و معرفت می رسد و در این دیدگاه مسجد اثری بزرگ وشاخص مهم است و معماران در آثارشان محتوای غنی فكر از حد آفرینش ساده تجسمی بس فراتر رفته است و ریشه در عالم مثال دارد به این وسیله می باشد كه میتوان این دو هنر را از یك سنخ دانست.این مقاله بر آن است كه به وسیله روش توصیفی تحلیلی به بیان اشتراكات موجود در معماری اسلامی سنتی و اشعار مولانا بالاخص مثنوی معنوی پرداخته شود و همچنین رمزگشایی اشعارش به گونه ای كه نمود آن در معماری اسلامی متبلور شود به گونه ای كه نمود آن به صورت صوری (ساختاری) و مفهومی پدیدار شده است.