پايش خشكسالي و ترسالي هاي فراگير با استفاده از شاخص SPI و DPI استان سيستان و بلوچستان

خشكسالی در واقع انحراف موقتی از توزیع نرمال اقلیمی یك منطقه و متفاوت از خشكی می باشد از این نظر كه خشكی محدود به مناطق كم باران و یك شكل دایمی اقلیمی است. در پایش خشكسالی استفاده از روش مناسب كه فراوانی، شدت و تداوم خشكسالی ها را مشخص كند از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این مطالعه پس از كنترل كمی و كیفی و تجزیه و تحلیل آمارهای موجود ایستگاه های سینوپتیك هواشناسی استان، پدیده خشكسالی ،با استفاده از روش های دهك ها و SPI مورد پایش و بررسی قرار گرفته است. در مجموع نتایج شاخص دهك ها (DPI) و SPI مبین آن است كه تكرار پدیده خشكسالی از هیچ گونه نظمی برخوردار نمی باشد. بنایراین وقوع و تكرار پدیده خشكسالی هر چند سال یكبار با توجه به شرایط منطقه دور از احتمال نیست . در واقع تمام نواحی استان از مناطق پربارش و رگباری جنوبی(چابهار) تا مناطق كم بارش زابل و ایرانشهر با این پدیده مواجه می باشند. نكته قابل توجه آنست كه بیشترین فراوانی خشكسالی در منطقه مورد مطالعه در فصل زمستان اتفاق افتاده است. از لحاظ فراوانی وقوع پدیده خشكسالی نیز ایستگاههای ایرانشهر، زاهدان، زابل، سراوان و زهك و از لحاظ ترسالی ایستگاه های چابهار و خاش دارای بیشترین فراوانی بوده اند.