بررسي اثرات بياباني شدن و تخريب منابع آبي بر پديده گرد و غبار و ارائه مدل منطقه اي مطالعه موردي منطقه كرمانشاه

روند بیابانی شدن و تخریب منابع آب به صورت فرآیندی رو به گسترش است كه هم زاییده عوامل طبیعی و هم به عملكرد نادرست انسان برمی گردد؛ جهت بررسی و میزان كمی بیابانی شدن و یكی از پیامدهای نامطلوب زیست محیطی آن یعنی پدیده گردو غبار همچنین ارائه مدل منطقه ای، محدوده ای با و سعت 8000 هكتار در منطقه كرمانشاه (حوزه آبخیز قره سو) درنظرگرفته شد. براساس مطالعات ژئومورفولوژی، آمار 30 ساله بارندگی و سرعت باد، تغییرات پوشش گیاهی و تعیین شاخص های كمی مربوط به این معیارها (شاخص SPI برای میزان خشكسالی،NDVI برای پوشش گیاهی، كلاس بندی اراضی برای ژئومورفولوژی و سرعت باد) مدلی كارآمد پیشنهاد گردیده كه براساس آن امكان تفكیك و تعیین بیابانی شدن مناطق چه ازنظر طبیعی و چه از نظر مسائل انسانساز همچنین امكان اعمال مدیریت و پیش بینی و هشدار جهت جلوگیری از پدیده های بیابانی شدن وگرد و غبار را میسر می سازد. نتایج به دست آمده نشانگر آن است كه سالی كه در آن 6 ماه ابتدای سال از میانگین بارندگی كمتر از متوسط بارندگی سالیانه برخوردار بوده، در 6 ماه دوم سال شاهد پدیده گرد و غبار و روزهای بیشتری همراه گرد و غبار بوده است. همچنین بیابانی شدن حاصل از عوامل طبیعی و عوامل انسانی است كه موثرترین دخالت انسان به دو صورت تغییركاربری مراتع و چرای بی رویه می باشد.