راهبردهاي توسعه مركز شهر مشهد بعد از انقلاب اسلامي ايران 1357-1394

هدف این تحقیق، تحلیل راهبردهای توسعه مركز شهر مشهد، دومین شهر كشور با جمعیت 6566672 - نفر در سال 0931 و عمدهترین كلانشهر مذهبی ایران در طول چهار دهه بعد از انقلاب اسلامی ) 0931 0975 ( است؛ لذا تحقیق حاضر از لحاظ هدف، بنیادی و از نظر ماهیت، توصیفی است و جهت گردآوری اطلاعات از روش كتابخانهای و اسنادی، مشاهده میدانی و تهیه عكس استفاده شده است. محدوده مركز شهر مشهد، محدوده بافت قدیم شهر را با وسعت حدود 6611 هكتار در بر میگیرد كه به لحاظ سطوح مداخله در برگیرندۀ سه محدوده حرم مطهر امام رضا)ع( با 63 هكتار، مداخله مستقیم با 961 هكتار و مداخله غیرمستقیم با 0211 هكتار میباشد. نتایج حاصل از بررسی شیوههای مداخله در بافت مركزی شهر مشهد بیانگر تغییر شیوه مداخله از نوسازی به بهسازی و بهكارگیری 01 روش تأمین مالی پروژههای سرمایهگذاری و توسعه در محدوده مداخله مستقیم و نوسازی خودجوش سرمایهگذاران بخش خصوصی در محدوده مداخله غیرمستقیم است، بطوریكه حدود 51 درصد سرمایهگذاران از خارج شهر مشهد و با سرمایه شخصی اقدام به سرمایهگذاری در این محدوده نمودهاند. همچنین بررسیها حاكی از تفاوت نتایج نوسازی در دو سطح مداخله مستقیم و مداخله غیرمستقیم بافت فرسوده مركز شهر است. به گونهای كه در محدوده مداخله غیرمستقیم، عدم دخالت دولت و شهرداری در نوسازی و محدود شدن عملكرد شهرداری به دریافت عوارض ضابطه، سبب نوسازی خودجوش از سوی سرمایهگذاران بخش خصوصی شده است و در نتیجه نوسازی با سرعت بیشتر و با نارضایتی كمتری در مقایسه با محدودۀ مداخله مستقیم صورت میگیرد. در نهایت اینكه علی رغم حمایت های عالیترین مقامات سیاسی و حكومتی از طرح، ولی میزان موفقیت طرح ناچیز بوده است.