بررسي اثرات كمي و كيفي شبكه هاي آبياري - زهكشي بر آبخوان هاي آبرفتي مطالعه موردي : دشت عباس شرقي

شبكه آبیاری دشت عباس شرقی از سال 1384 با انتقال سالیانه 130 میلیون متر مكعب آب از سد كرخه به بهره برداری رسیده است .بر اساس آمار شبكه چاههای مشاهده ای سطح آب زیرزمینی در این دشت تا قبل از سال 1384 بشدت در حال افت بوده ودرطی 11 سال به میزان 3 متر افت نموده و از سال 1384 تا 1390 سطح آب زیرزمینی در این دشت به میزان 5 متر بالا آمده است. محتوی شور ی آب زیرزمینی در این دشت قبل و بعد از احداث شبكه در حال افزایش می باشد و لیكن از زمان احداث شبكه به بعد روند افزایش محتوی شوری آب زیرزمینی در این دشت شدت یافته و رشدآن نسبت به قبل از احداث شبكه 2/5 برابرشده است.احداث شبكه آبیاری – زهكشی در دشت عباس شرقی از لحاظ كمی باعث تقویت آبخوان آبرفتی و بالا آمدن سطح آب زیرزمینی در منطقه گردیده ،ولیكن از لحاظ كیفی بواسطه افزایش مولفه تغذیه سطحی آبخوان و وجود ژیپس و هالیت در لایه سطحی زمین و ظهور مناطق تبخیری آب زیرزمینی باعث بالا رفتن متوسط شوری آب زیرزمینی شده است. از مهمترین راهكارهای عملیاتی جهت جلوگیری از كاهش كیفیت آب زیرزمینی آبخوان آبرفتی می توان به افزایش حجم زهكشی آبخوان آبرفتی با توسعه شبكه زهكش ی آب زیرزمینی در اراضی پایاب وجنوبی دشت اشاره نمود.