ارائه يك مدل مفهومي از توسعه ي كار آفريني در بستر مديريت شهري

مقاله حاضر به بررسي گسترش و توسعه كارآفريني در بستر مديريت شهري مي پردازد. با توجه به مسئوليت مديريت شهري در فراهم كردن منابع، ايجاد انگيزه در شهروندان و بسترسازي براي كارآفريني، در اين مقاله به دو بعد مهم كارآفريني، يعني گرايش به كارآفريني و مديريت كارآفريني پرداخته شده است. مطالعات نشان ميدهد اقدامات كارآفرينانه در محيط شهري مي تواند در بهبود عملكرد شهري مؤثر باشد بنابراين همواره مورد توجه مديران شهري بوده است. بر اين اساس، هدف اصلي اين مقاله ارايه مدلي مفهومي از رابطه بين كارآفريني شركتي و عملكرد در بستر مديريت استراتژيك شهري ميباشد. در اين پژوهش پس از ارايه مدلي ساده از رابطه ميان كارآفريني شركتي و عملكرد شهري، اجزا و شاخصهاي هر يك مورد شناسايي قرار گرفت و پس از آن به بررسي ضرورت ايجاد يكپارچگي بين كارآفريني و مديريت استراتژيك شهري پرداخته شد. در مدل ارايه شده، ابعاد استراتژيك مديريت كارآفريني و گرايش به كارآفريني به عنوان دو بازوي اصلي كارآفريني شركتي مورد مطالعه قرار گرفت و در نهايت مدل مفهومي ارايه شده، در فضاي تفكر استراتژيك كه خود نيز در بستر تعامل با محيط و يادگيري از محيط معنا خواهد يافت، تبيين گرديد