بررسي تأثير نوع خاك بر ضريب افزايش تغييرمكان خطي به غيرخطي د رسازه هاي مرتفع فولادي مجهز به سيستم كمربند خرپايي

مطالعۀ حاضر بر روي نوع خاصی از سازههاي بلندمرتبه كه شامل اسكلت فولادي با اتصالات جوشی و مجهز به كمربند خرپایی در طبقۀ با درگیر ،(Outrigger Braced Frames) آخر و همچنین در طبقات میانی میباشد، انجام گرفته است. سازههاي مجهز به سیستم كمربند خرپایی كردن كل سازة پیرامون، یك روش اساسی در حل مسئلۀ واژگونی محسوب شده و در محدوده 30 الی 60 طبقه، داراي بازدهی بیشتري نسبت به سازه قاب مهاربندي شده مشابه میباشند. در این تحقیق، ابتدا ضریب افزایش تغییرمكان خطی به غیرخطی و عوامل مؤثر بر آنها مورد بررسی اجمالی قرار گرفته است. سپس تعداد 8 مدل دوبعدي (شامل 20 الی 60 طبقه) مجهز به كمربند خرپایی درتراز سقف و طبقات میانی، مدلسازي شده و بتفكیك نوع زمین و شتاب مبناي طرح، مدلهاي مزبور بر اساس آییننامۀ 2800 تحلیل و طراحی شدهاند. در مرحلۀ بعد، با استفاده از مجموعأً تعداد ،Sa=.35g و Sa=.25g شتابنگاشتهاي ثبت شده بر روي زمین سنگی، خاك سخت و خاك نرم و پس از نرمالسازي آنها به مقدار 960 تحلیل تاریخچه زمانی خطی و غیرخطی براي سه نوع زمین و شتابهاي لرزهاي فوق بر روي مدلهاي مزبور انجام گرفته است. سپس با و بررسی منحنیهاي بدست آمده براي مدلهاي مورد مطالعه، مقادیر ضرایب (Modal Push – over Analysis) انجام تحلیل رانشی مدي براي سه نوع زمین Cd شكلپذیري و مقاومت افزون براي هر حالت محاسبه شده و در نهایت مقادیر ضریب افزایش تغییرمكان خطی به غیرخطی مورد نظر بتفكیك تعیین شده و مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.