اخلاق حرفه اي معلم و نسبت وي با تنبيه

معلمان به عنوان اصلیترین عنصر تعلیم و تربیت تاثیر مستقیم و عمیقی بر دانش آموزان خود دارند اخلاق حرفهای در حوزهی تربیت دارای اهمیت و جایگاه توصیف ناپذیری است. حوزهی تربیت با توجه به ابعاد گستردهای كه دارد دارای ابعاد و مولفه های متنوعی برای بررسیهای اخلاق حرفهای در این حوزه است. مولفه ی تنبیه به ویژه تنبیه بدنی یكی از چالشهای سابقه دار در بررسیهای اخلاق حرفهای این حوزه است كه در این متن به آن پرداخته میشود. پرسشهای پیش روی این پژوهشی شامل موارد ذیل است: تنبیه چیست؟ دیدگاه مخالفان و علل رد عمل تنبیه و همچنین دیدگاه موافقان و علل توجیه عمل تنبیه كدام است؟ دیدگاه اسلام در مورد تنبیه، مراحل و شرایط اجازه به تنبیه از منظر اسلام چیست؟ راهكارهای پیشرو برای داشتن حرفه ی معلمی با اخلاق و بدون نیاز به اعمال تنبیه كدام است؟ هدف پژوهش حاضر پاسخگویی به این پرسشها و یافتن راهی برای افزایش اخلاق حرفهای در زمینهی تربیت و كاهش عمل تنبیه است. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی انجام شده است. یافته ها نشان میدهد عمل تنبیه در حرفهی معلمی از منظر قانونی مقبول نیست و از نظر روانشناسی و اسلام اگرچه احتمال تاثیر و داشتن فوایدی بر آن متصور است اما شروط و مقدماتی دارد كه تا آن موارد برقرار نباشد تنبیه مجاز دانسته نمیشود و در نهایت به دلیل شرایط بسیار سخت برای اعطای اجازهی تنبیه برای تربیت پیشنهاد میشود معلمان از شیوه های دیگر تربیتی بهره جسته و از تشویق یا در نهایت انواع تنبیهاتی كه از نوع غیر فیزیكی باشد بهره گیرند.