تاثير روش هاي مختلف خشك كردن بر خصوصيات كمي كشمش

انگوریكیاز قدیمیترین محصولات باغی مورد استفاده بشر می باشد كه ارزش غذایی ودارویی و نیز فرآورده های جانبی متعددی دارد. كشمش محصول خشك شده انگور می باشد كه با استفاده با روش های مختلف تهیه می گردد. در تحقیق حاضر اثر سه روش تهیه كشمش آفتاب خشك، سایه خشك و روش تیزابی (سبزه) روی برخی خصوصیات كمی كشمش از قبیل عملكرد كشمش تولیدی، سرعت تبدیل، وزن خشك، درصد رطوبت و وزن پوشال كشمش حاصل از انگور بیدانه سفید در قالب طرح كاملا تصادفی بررسی شد.همزمان با رسیدن انگور در اواسط شهریور میوه ها از بوته ها ( ۲۰ كیلوگرم برای هر تیمار) برداشت و پس از حذف هر گونه پوشش گیاهی جهت اعمال فرایند خشك شدن روی بارگاهای تهیه كشمش با طبقات توری توزیع شد. براساس نتایج تجزیه واریانس بین صفات اندازه گیری شده سه روش خشك كردن اختلاف معنی داری در سطح احتمال ۱٪ مشاهده شد، كه بیشترین زمان (۶۵ روز) مربوط به روش سایه خشك و كمترین آن (۵ روز) مربوط به روش تیزابی می باشد.بیشترین وزن خشك مربوط به كشمش تیزابی بود. بیشترین مقدار وزن پوشال (۱۳۰ گرم) مربوط به روش آفتابی و كمترین مقدار آن به میزان (۱۱۵ گرم) مربوط به روش تیزابی می باشد. بیشترین عملكرد كشمش تولیدی مربوط به روش افتاب خشك بود كه البته با كشمش سایه خشك اختلاف معنی داری از این نظر نداشت. روشهای خشك كردن كشمش (سایه خشك، آفتابی، تیزابی) از نظر ضریب تبدیل درسطح احتمال ۱٪ باهم اختلاف معنی دار داشتند. بیشترین ضریب تبدیل (۳۷/۲۴ درصد) مربوط به روش آفتابی و كمترین مقدار آن (۲۵/۳ درصد) مربوط به روش سایه خشك می باشد.