ارزيابي طرح هاي انتقال آب بين حوضه اي از ديدگاه امنيت ملي و توسعه پايدار كشور

برخورد موفق با بسیاری از چالش های صنعت آب كشور، ریشه در اصلاح رویكردها دارد و مدیریت منابع آب باید علاوه بر ساختارهای فنی، ساختارهای اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و امنیتی آب را نیز در برگیرد. در واقع اكثركشورها بیشتر از بحران در مدیریت آب رنج میبرند تا كمبود آب.كارهای قبلی انجام شده در خصوص ارزیابی طرحهای انتقال آب بین حوضه ای، بیشتر در زمینه بررسی مسائل فنی و یا ارزیابی اثرات اقتصادی و پیامدهای مستقیم آن میباشد. در حالیكه پیامدهای غیر مستقیم شامل اثرات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و امنیتی این طرحها در درازمدت كمتر بحث شده است. متاسفانه زمینه هایی در نظام فنی و اجرایی كشور وجود دارد كه پایداری توسعه و به تبع آن پایداری امنیت را به مخاطره انداخته و در راستای تشدید اثرگذاری سیاست های خصمانه دشمنان كشور در جبهه اقتصادی ارزیابی می گردد. هزاران طرح غیر فنی و غیر اقتصادی كه منابع محدودكشور را می بلعد، بدون آنكه نتیجه مورد انتظار را درپی داشته باشد، به عنوان حلقه های ضعیف سیستم، آسیب پذیری نظام اقتصادی را در حالت عادی و یا با تهدید خارجی افزایش میدهد. مفاهیم امنیت غذایی، امنیت انرژی،امنیت مرزها و امنیت ملی پیوندی نزدیكی با یكدیگر داشته و انتقال بین حوضه ای به لحاظ گستردگی اثرات اقتصادی و اجتماعی میتواند امنیت ملی را تحت تاثیر قرار می دهد. مقاله حاضر كه با هدف بررسی نقش انتقال آببین حوضه ای در توسعه پایدار خوزستان و كشور تهیه شده، چالشهای پیش روی امنیت ملی را از دیدگاه آمایش سرزمین و مدیریت یكپارچه منابع آب، بررسی میكند. نتایج این بررسی ها نشان میدهد با اصلاح رویكردها و اولویت ها میتوان بسیاری از تعارضات موجود را با هزینه كمتر رفع و در سناریوی همه برنده از ایجاد تنش های اقتصادی،اجتماعی، امنیتی و محیط زیستی جلوگیری و حداكثر منافع را نیز از دیدگاه اقتصاد ملی استحصال نمود.