تبيين جايگاه اخلاق حرفه اي تدريس در دروس معارف اسلامي

آموزش عالی نظامی حرفهای است و استادان دانشگاه به عنوان افرادی كه مسئولیت تعلیم و تربیت دانشجویان را بر عهده دارد باید از اصول اخلاق حرفهای معلمی آگاهی داشته و به آن پایبند باشند. تدریس بخش تنومند و مهمی از فرآیند تعلیم و تربیت است كه علاوه بر نیاز به مهارت در اجرای روشهای مناسب، نیازمند ملاحظات اخلاقی خاصی حرفه تدریس است. در این میان آموزشهای دینی به دلیل ویژگیهای خاص محتوایی و تمایز آن با سایر دروس مانند ریاضی، فیزیك، بیولوژی و ...، اقتضائات ویژهای دارد. در واقع در تدریس دروس دینی میتوان میان دو اصصلاح "دیندهی " و "دینیابی تفاوت قائل شد. بنابراین شناسایی مؤلفههای اخلاق حرفهای در تدریس دروس معارف اسلامی، از آن جهت كه آنها نقش غیر قابل انكاری در ارزیابی و پویایی برنامه ها و رسالت آموزش عالی به ویژه در تربیت دینی خواهد داشت. توجه و اهمیت تدوین استاندارد ها و این نامه های اخلاقی توسط متولیان آموزش عالی در حوزه دینی، آگاه سازی استادان معارف اسلامی از چهارچوب های اخلاقی خود و در نهایت اعمال نظر همه ذی نفعان، ذی ربطان و ذی طلاحان نظام آموزش عالی در تدوین منشور اخلاق حرفه ای تدریس استادان دروس تربیت دینی می تواند در شناسایی یك چهارچوب مفهومی بهتر اخلاق حرفه ای تدریس برای استادان دینی مؤثرتر و مفید تر باشد تا در نهایت اهداف تربیت دینی در دانشگاه و آموزش عالی محقق شود.