امكان سنجي استفاده از زبان نشانه ها براي الگودهي ذهني به نابينايان در فضاهاي جديد

یكی از مسایل اصلی نابینایان با توجه به فقدان قوه بینایی در آن¬ها عدم امكان تصویرسازی كلی از فضا است و این امر خود موجب معضلاتی مثل عدم شناخت كاربری فضا، وسعت آن، فضاهای هم جوار، مسیرهای حركت و مكث است. با توجه به تنوع كاربری¬ها و طرح¬ها در بناهای مختلف امكان الگودهی مشابه و آشنا برای كمك به نابینایان وجود نخواهد داشت. بنابراین نقش جزئیات پررنگ¬تر می¬شوند. این نشانه¬ها باید عملكردی مثل دگمه برجسته عدد پنج در صفحه كلید تلفن را داشته باشند، تا ضمن خوانایی و وضوح بخشی به كل فضا هزینه و درگیری طراحی زیادی را نیاز نداشته باشند. روش تحقیق شامل دو بخش است: در بخش نخست تعدادی از نشانه¬های مختلف در بخش های انتخاب مصالح ویژه، پخش اصوات خاص، فضاهای واسط، استفاده از عناصر طبیعی در قالب جدولی معرفی می¬شوند و در بخش دوم طی مصاحبه با شماری از نابینایان میزان كارایی موارد بخش اول بررسی خواهد شد. در نهایت پاسخ مصاحبه شوندگان نابینا میزان امكان پذیری چنین طرحی را بیان خواهد كرد