بررسي و مقايسه ي بازده حرارتي برج خنك كن خشك در دو حالت به كارگيري ديوارهاي باد شكن و هندسه ي دودكش مايل

برج هاي خنك كن خشك به دلیل شرایط اقلیمی، متداول ترین برج ها در نیروگاه هاي كشورمان هستند. بازده این برج خنك كن ها همواره تحت تأثیر وزش باد درسرعت هاي بالا بوده است. دو اثر عمده ي باد بر این برج ها كه باعث كاهش راندمان آن ها می شود، یكی جدایش جریان در اطراف رادیاتورهاي انتهایی و دیگري پدیده اي مشهور به خفگی یا درپوش است. براي رفع مشكل جدایش جریان در رادیاتورهاي انتهایی تحقیقاتی صورت گرفته است كه عمدتاً دیوارهاي بادشكن را براي رفع این مشكل مورد بررسی قرارداده اند. با توجه به این كه در راستاي كاهش اثرخفگی تحقیقات زیادي صورت نگرفته است، در این مقاله با استفاده از روش حجم محدود به بررسی جداگانه ي دو حالت هندسه ي دودكش مایل و استفاده از دیوارهاي بادشكن تخت پرداخته ایم و در پایان نتایج را با هم مقایسه می كنیم. جریان سیال داخل و اطراف برج در دو حالت جابجایی طبیعی (بدون وزش باد) و جابجایی اجباري (وزش باد با سرعت 10m/s ) مدل سازي شده است. نتایج این پژوهش نشان از كارایی بهتر دیوارهاي بادشكن نسبت به هندسه ي دودكش مایل در بهبود عملكرد حرارتی برج خنك كن خشك دارد. این بررسی افزایش راندمان حرارتی حدوداً 7 و 11 درصدي را به ترتیب براي حالت دودكش مایل و به كارگیري دیوارهاي بادشكن نشان می دهد