بررسي اثر رسوب آسفالتين بر تراوايي و تعيين مناسب ترين شيوه تزريق در يكي از مخازن نفتي ايران

انسداد شرياني در صنعت نفت عمدتا نتيجه تشكيل فاز جامد تركيبات آلي سنگين در سيالات نفتي و سپس رسوب آن توسط مكانيزم هاي مختلف است. مواد آلي سنگين مانند واكس، رزين، آسفالتين، الماس گون ها، مركاپتان ها و تركيبات آلي فلزي ممكن است در اثر عوامل مختلفي درون نفت رسوب كرده و موجب انسداد در مخازن، چاه ها ،خط لوله و تجهيزات توليد و فرآروي نفت گردد. در حاليكه تشكيل رسوب آسفالتين درمخازن نفتي فاكتور بسيار مهمي بوده و تاثير مستقيمي بر فرآيند توليد دارد. بنابراين در اين مقاله به كمك مدلسازي رسوب آسفالتين در يك شبيه ساز تركيبي، سناريوهاي مختلف تخليه طبيعي، تزريق آب، تزريق گاز، تزريق همزمان آب وگاز شبيه سازي و با يكديگر مقايسه گرديده است. با توجه به نتايج شبيه سازي و ثابت در نظر گرفتن ساير شرايط مدل، تزريق CO2 به عنوان يكي از مهمترين پارامترهاي رسوب آسفالتين علاوه بر افت فشار ، مشاهده گرديد. در حضور CO2 ميزان رسوبگذاري بيشتر شده و به مراتب تخريب تراوايي بيشتري را به همراه خواهد داشت. اما بهترين سناريو، تزريق همزمان آب و گاز بوده كه در آن فشار را در حد بالايي حفظ كرده و كمترين ميزان رسوبگذاري آسفالتين را ايجاد مي كند.