بررسي تأثير زيرحوزه بندي نمودن حوزه هاي آبخيز كوچك در برآورد دبي حداكثر سيلاب آن

برآورد دبی حداكثر سیلاب حوزه های آبخیز، به ویژه برای حوزه های آبخیز كوچك مساحت، همواره از دغدغه های هیدرولوژیست ها بوده و می باشد. لذا در مقاله ی حاضر برای برآورد دبی حداكثر سیلاب در حوزه های آبخیز با مساحت كم، از مدل WinTR-55 استفاده گردید. در ابتدا حوزه ی آبخیز مورد مطالعه (حوزه آبخیز كال سیاه تربت حیدریه) به 5 زیرحوزه ی هیدرولوژیكی و 5 بازه روندیابی سیل(زیرحوزه غیر هیدرولوژیكی) تقسیم شده و علاوه بر خصوصیات فیزیكی، مقدار CN مناطق تفكیك شده به همراه كل محدوده ی مطالعاتی به صورت یكپارچه، با كمك نرم افزار ArcGIS تعیین گردید. سپس با استفاده از داده های ثبت شده نزدیكترین ایستگاه باران سنج ثبات به حوزه ی آبخیز مورد مطالعه و به كمك نرم افزار HYFA،ارتفاع حداكثر بارندگی 24 ساعته برای دوره بازگشت های مورد نظر محاسبه شد. در نهایت پس از تكمیل داده های لازم، با اجرای مدل WinTR-55 دبی حداكثر سیلاب های با دوره بازگشت های مختلف، برای 2حالت یكپارچه و زیرحوزه بندیشده برآورد گردید. نتایج نشان داد، اختلاف دبی حداكثر سیلاب، برای حالت زیرحوزه بندی شده، در مقایسه با حالت یكپارچه در سطح 5% معنی دار می باشد. در نتیجه، پیشنهاد می گردد برای بارندگی هایی كه مدت آن ها بزرگتر یا برابر مدت زمان رسیدن حوزه آبخیز به دبی حداكثر سیلاب است، از روش هایی استفاده گردد كه در تعیین دبی حداكثر سیلاب، كل حوزه آبخیز را مشاركت می دهند.