ردپاي محيط اطراف در دستبافته هاي عشاير شاهسون و بختياري

ايرانيان در طول تاريخ تمدن با آگاهي و دقت عمل خاص خود توانسته اند در توليدات هنري خويش آثار منحصر به فرد پديد آورند كه ملهم از شرايط محيط طبيعي و فرهنگي زندگي آنان است.دستبافته هاي عشايري به عنوان هنر قومي و قبيله اي قلمداد مي شوند و در خوانش نظام نشانه شناسي اين قوم نقش تعيين كننده اي دارد،هر نقش در يك دستبافته عشايري مي تواند نمايي از دنياي درون ايل و زبان تصويري براي زندگي او باشد،خطوط زيگزاگ نماد كوهاي محل سكونت آنهاست و خطوط مارپيچ نشان از رودها،گاهي لوزي هاي چهار قسمتي نمادي از چرا گاههاي دام است.دستبافته هاي عشايري نمونه كاملي از هنر قومي است و بررسي عوامل تاثير گذار بر پيدايش اين نقوش متشكل از عوامل محيط طبيعي شامل عناصر جغرافيايي مانند توپوگرافي(پستي و بلندي)،اقليم و ....و عوامي محيط فرهنگي شامل تشكل هاي خانوادگي ،آداب و رسوم و فرهنگ هر ايل مي باشد از موضوعات اين تحقيق هستند و هدف مورد نظر اين پژوهش،بررسي اين عوامل تاثير گذار بر پيدايش نقوش دستبافته هاي عشاير دوايل بختياري و شاهسون است و مهمترين نتايج به دست آمده به شرح زير است،دستبافته هاي آنان از تمام جهات با سنت و فرهنگ كوچ نشيني هماهنگي دارد،در محيط طبيعي اطراف آنان حيوانات و جغرافيا و در بخش محيط فرهنگي اعمال جادويي و تشكل خانوادگي بيشترين تاثيرات را داشته اند.