ارتقاء وضعيت عبور و مرور محلي با تاكيد بر كاربري زمين و ساماندهي سلسله مراتب دسترسي (نمونه موردي: محله سنايي منطقه 6 شهر تهران)

امروزه گسترش شهرنشینی و مسایل و مشكلات خاص زندگی شهری بیش از پیش ضرورت توجه همه جانبه به راهبردها و چاره های سودمند برای بهینه سازی زندگی شهروندان را روشن ساخته است. در این میان برنامه ریزی كاربری زمین و توجه به عبور و مرور محلی از اهمیت زیادی برخور است. از این رو در این مقاله تلاش شده است ضمن تشریح راهكارهای بهبود وضعیت عبور و مرور محلی بطور عام، در محله سنایی به طور خاص با توجه به كاربری زمین و ضعفها و پتانسیلهای موجود طرحی جهت بهبود عبور و مرور محلی ارائه گردد. به نظر میرسد با خروج كاربری های فرامحله ای از محله حجم ترافیك غیر مرتبط با محله كاهش پیدا كند. همچنین با تغییرات داده شده در عرض و مسیر خیابان های شریانی، كنترل مورد نظر برای سرعت و حجم ترافیك عبوری حاصل می شود. با تعریف مسیر پیاده ، احساس امنیت و آسایش روانی مورد نظر تا حد زیادی در عابران پیاده و ساكنان محله ایجاد خواهد شد و با طراحی مركز محله هویت محلی زنده می گردد. در پژوهش حاضر با روشی توصیفی - تحلیلی شناخت نمونه مطالعاتی صورت می پذیرد. از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به عنوان ابزاری برای تلفیق، تحلیل و نمایش داده های مكانی و از روش تحلیل سوات ( SWOT) بعنوان ابزاری جهت شناخت و تحلیل وضع موجود استفاده شده است.