تاثير ويژگي هاي اجتماعي و كالبدي فضاي شهري بر انسجام اجتماعي در مجتمع هاي مسكوني (مطالعه موردي: مجتمع آپارتمان هاي مرتفع شهر جديد)

شهر مكان اصلی زندگی بشر امروزی است و فضای شهری عرصه زندگی اجتماعی فرد محسوب می شود، به عبارتی دیگر فضای شهری بدون وجود انسان و عملكرد او هویتی مستقل از خود ندارد و تعاملات انسانی است كه یك مكان را معنادار میكند،از طرفی دیگر با گسترش شهرنشینی ، ویژگی های انسجامی از جمله رشد روابط مبتنی بر اقتصاد پولی ونه روابط مبتنیبر احساسات و عواطف، محافظه كاری ، كاهش اعتماد ، عدم تجانس و ناهمگونى شهرها به دلیل هجوم مهاجرین و مردمانى باریشه هاى قومى ، فرهنگى و نژادى مختلف موجب بروز ناهماهنگى و تضاد در درون شهرها مىشود و زندگى شهرى را دریا بى هنجارى در شهرها توسعه مى یابد آنومى عین تنوع دشوارتر مى سازد و تسامح بیشترى را طلب مى كند، در چنین وضعیتى و رشد زندگى تصنعی و غیرشخصى كمك مى كند؛ مشهد به عنوان یك كلان شهر و دارابودن انسجام مكانیكى و به تضعیف ویژگی های كلان شهری، به طور عام و مجتمع های مسكونی به طور خاص نیز همواره با مساله انسجام (كم رنگ شد نمولفه های انسجامی) مواجه بوده است ؛ به همین منظور در این مقاله سعی شده تا با استفاده از روش نظریه زمینه ای ومصاحبه با ساكنین آپارتمان های مرتفع به فهم انسجام اجتماعی در این مجتمع دست یابیم. بر این اساس نمونه گیری هدفمند و با ملاك اشباع نظری 15 نفر از ساكنین انتخاب گردیدند. یافته های بدست آمده در این تحقیق، شامل 15 مقوله عمده استكه عبارتند از وجود مركز تعاملات، استفاده از امكانات كالبدی موجود در مجتمع ، استقلال نسبی در خدمات، احترام قائل شدن برای مجتمع، تمایز گذاری روشن شهر، وجود امنیت، تعلق به مكان، همدلی، همكاری، تعهد (مسئولیت پذیری)، اعتماد متقابل، تعاملات گرم و صمیمی و عدم تمایل به تغییر؛ مقوله انتخابی از مجموعه این مقولات «انسجام فروبسته» نامیده شد، راهبرد چنین مفهومی، خودمختاری اجتماعی از سوی ساكنین می باشد و پیامد چنین پدیده ای انفكاك اجتماعی میان مجتمع و شهر از نظر انسجام اجتماعی می باشد.