معنا و مفهوم شناسي شهر ايراني- اسلامي ؛ مباني نظري و مصداق ها

موضوع شهر ایرانی- اسلامی همواره با رویكردهای متفاوت مواجه بوده است. هر اندیشمند، دانشمند وكارشناسی از زاویه ای بر آن نگریسته و متناسب با داده های خود تعریفی ارائه كرده است. در این بینپرداختن به مقولات و مفاهیم وابسته و مرتبط به آثار شهر سازی ایرانی كه خود را متصف به جهان بینی اسلامی می داند و قصد در باز نمود و پدیدارسازی هر آنچه را دارد كه در روند دستیابی به حیات طییه و هسمتند زمینی تأثیر دارد از مهمترین موضوعات و دغدغه های اندیشمندانی است كه بناها، فضاها وشهر را مكانی در راستای سوك انسانی و تعای روحی و معنوی انسان می دانند. جمعیت دین اسلام وارتباط وثیق و عمیق میان جنبه های گوناگون اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اعتقادی، ذهنی ونمادین آن با یكدیگر ، موجب گردیده كه بررسی نسبت میان اسلام و شهر نیز از زوایا و جنبه های مختلف ، همواره مورد مداقه علمی و تجربه های عملی بسیاری از محققان و طراحان شهری اسلامی و غیر اسلامی در طول تاریخ باشد. این مقایه با روش پویشی و فرا تحلیلی، ضمن بررسی معنا و مفهوم شهراسلامی و ایرانی- اسلامی، با توجه به جامعیت و بالندگی مفهوم شهر اسلامی، به عنوان مصداق به یكیاز شاخص های هویت دهنده به شهر ایرانی- اسلامی، كه موضوع مدیریت آن است، با الهام از مبانی ایرانی – اسلامی ویژگی های بومی مطلوب محله ای و مدیریت نوسعه محله ای ارائه نموده است.