استحصال شهري ، كاربرد منابع ثانويه در متابوليسم پايدار شهري (افزايش پايداري شهرها ، كاهش وابستگي به منابع خارجي)

الگوی خطی مصرف منابع در شهرها، بدون بازخوردهای كمی و كیفی به سیستم شهری، نمود یك توالی خطی و كم بهره است كه به چالشی تهدیدآمیز برای پایداری شهرها بدل شده است. از یك سو فشار بر منابع محدود آبی باقیمانده در اثر افزایش جمعیت و الگوی نادرست در هر دو سوی عرضه و تقاضا و از سوی دیگر تولید حجم بالایی از پساب های شهری، وابستگی به سایر شهرها را در جهت تأمین منابع و دفع پساب ها با تأكید بر استفاده مجدد از كیفیت های باقیمانده در (( استحصال شهری )) افزایش میدهد. پیاده سازی مفهوم منابع مصرفی شهرها(در نتیجه عدم رعایت اصل تناسب كمی و كیفی عرضه با تقاضا)، تغییر متابولیسم شهری از یك روند خطی به یك الگوی چرخهای را دنبال میكند. شهرها به عنوان بزرگترین مخازن منابع ثانویه، پتانسیل بالایی در استحصال مجدد كیفیت های مصرف نشده در سیستم شهری دارند. هدف از این مقاله، علاوه به عنوان یك ابزار (( استحصال شهری )) بر ارائه مفاهیم جدید در زمینه متابولیسم پایدار شهری، معرفی مفهوم مدیریتی كارآمد در جهت افزایش ارتجاع پذیری شهرها در برابر بحران تجدید پذیری منابع و همچنین افزایش است كه در نهایت منجر به كاهش وابستگی ((متابولیسم پایدار شهری )) پایداری و بقای شهر در قالب مفهوم شهر به منابع دیگر شهرها می گردد.