تاملي بر الگوي مداخله كالبدي در بافت هاي باارزش روستايي (مطالعه موردي: روستاي كنگ)

عناصر معماري به عنوان بخشي از فرهنگ مادي هر جامعه شهري يا روستايي، از مه مترين جاذبه هاي گردشگري آن به شمار مي آيد. بخصوص بافت هاي روستايي واقع در مناطق پاي كوهي به عنوان مناظر فرهنگي ارزشمندي تلقي مي شوند كه نشان دهنده نحوه سازگاري انسان با طبيعت سخت كوهستاني است. يكي از زيباترين اين گونه روستاها، روستاي كنگ در شهرستان طرقبه- شانديز است. بافت ارزشمند كنگ، كه عمدتا از مساكن ساخته شده از چوب تشكيل شده، در معرض خطر آتش سوزي قرار دارد. به لحاظ شبكه معابر ارگانيك بافت اصلي، كه برخطوط منحنيهاي تراز منطبق هستند، وسايل نقليه نمي توانند به داخل بافت نفوذ كنند. تخريب (تعريض) بخشي از شبكه معابر مي تواند مشكل حركت وسايل نقليه را به درون بافت حل كند. حال سوال اين است كه نظريات حفاظت بافت هاي باارزش، در مورد تخريب در بافت پلكاني روستاهاي پايكويي مانند كنگ تا چه حد به ميزان دخالت مردم در محيط زندگيشان اهميت مي دهند؟آيا اين نظريات كه در راستاي حفظ و ممانعت از تخريب در بافت هاي واجد ارزش در جهت حفظ آنها، بوجود آمده اند، مي توانند در جهت تخريب ناشي از خواست مردمي نيز رهنمود ارائه دهند؟ آنچه در اين مقاله سعي در مطرح ساختن آن بوده، دفاع از تخريبي است كه در بافت هاي روستايي واجد ارزش مانند روستاي كنگ ضرورت داشته و اجراي آن براي دستيابي به رفاه و آسايش ساكنان روستا، اجتناب ناپذير به نظر مي رسد.