بررسي مديريت روستايي و ارائه الگوي بهينه مديريت روستاهاي كوچك ( مطالعه موردي: شهرستان بهار استان همدان )

روستاها به منزلة مكان هایی خاص با شیوه زندگی و فعالیت هایی متفاوت نسبت به شهرها نیازمند الگوی مدیریتی مجزا و منطبق با شرایط اقتصادی، اجتماعی و بوم شناختی حاكم بر روستا هستند. مدیریت روستایی از اركان اصلی و جدانشدنی توسعه روستایی میباشد زیرا در نبود مدیریت سازماندهی شده در نواحی روستایی برنامه های توسعه نیز با مشكلات بی شماری مواجه خواهد شد. در حال حاضر مدیریت روستایی در ایران با مسایل و مشكلاتی مواجه است كه نیازمند توجه از سوی مسئولین و سیاستگزاران میباشد. این چالشها را میتوان در مواردی مانند عدم تبیین مبانی تئوریك، فقدان مدیریت واحد روستائی، نبود منابع مالی پایدار، كمرنگ بودن مشاركت مردم محلی، وضعیت آموزش نیروی انسانی، دسترسی به تجهیزات، ابزارها و تأسیسات و در نهایت عدم توجه به مدیریت روستاهای كوچك در برنامه های وزارت كشور، جستجو نمود. روش تحقیق حاضر، توصیفی؛ روش گردآوری اطلاعات آن اسنادی – كتابخانهای بوده و به دنبال بررسی وضعیت مدیریت روستایی در تمامی 70 روستای شهرستان بهار و سپس ارائه چند الگوی پیشنهادی برای مدیریت 4 روستای كوچك این منطقه كه شرایط لازم برای تاسیس دهیاری و شورای اسلامی روستا را ندارند، میباشد. بر اساس یافته های پژوهش، چهار روستای چایان، چشمه كبود، اكبر آباد و جهاد آباد به دلیل نداشتن شرایط لازم، مجموعا با جمعیت بالغ بر 149 نفر از مدیریت روستایی برخوردار نبوده و به همین دلیل پیشنهاد میگردد جهت برخورداری از حداقل امتیازات و مزایای مدیریت روستایی به یكی از روش های پیشنهادی 4 گانه، مدیریت گردند