اصول طراحي مجموعه مسكوني بر اساس الگوي اجتماعي – فضايي در معماري سنتي

انسان موجودي است منطقی، اجتماعی، واقع بین و پیش رونده و پیش برنده. هر چند در انسان خصایص ضد اجتماعی، نظیر حسادت، خصومت وغیره وجود دارند، ولی اینها كشش هایی مبتنی بر طیب خاطر نیستند كه الزاماً به كنترل آنها اقدام شود، بلكه عكس اعمل هایی در قبال ناكام ماندن كشش هاي اساسی تري نظیر عشق و محبت، احساس تعلق، احساس امنیت وغیره هستند. لذا انسان اصولاً همكاري كننده، سازنده وقابل اعتماد است و چنانچه در او مقاومتی موجود نباشد، عكس العمل هایش مثبت، پیشرونده و سازنده خواهد بود. الگوهاي اجتماعی – فضایی در معماري سنتی داراي شاخص ها و میزان هایی است كه با استفاده از آنها می توان در طراحی و معماري استفاده نمود. از جمله این الگوها می توان به نیاز به حرمت ساكنان، پاسخگو به میل به پیوند با دیگران و پاسخگوي نیاز به تعلق اشاره نمود. این مقاله سعی دارد تا اصول طراحی مجموعه مسكونی بر اساس الگوي اجتماعی – فضایی در معماري سنتی بپردازد.و به این پرسش پاسخ گوید: طراحی مجموعه مسكونی بر اساس چه الگوهاي اجتماعی-فضایی معماري سنتی چگونه است ؟