روش توليد و نگهداري انگور و سردخانه

درخت انگور با نام علمی Vitis Vinifera از خانواده انگورسانان Vitaceae است. در این خانواده حدود ۱۱ جنس و بیش از ۶۰۰ گونه وجود دارد. مهمترین جنس این خانواده جنس انگور است . این گیاه حالت بوته ای و رونده دارد و دارای پیچك در مقابل بعضی از برگها می باشد. میوه انگور به نوع دانه دار و بی دانه تقسیم می شود. هر یك از این دو نوع در رنگ های سرخ و سیاه و زرد و تقریباً سبز دیده می شوند. این میوه در مناطقی كه حداكثر دمای ان بیش از ۴۰ درجه سانتیگراد و حداقل ان كمتر از ۱۵ درجه زیر صفر نباشد بهتر رشد می كند. طریقه كاشت و برداشت انگور به این طریق است كه برای كاشت بوته مو ابتدا قلمه هائی از آن را در فصل بهار، قبل از جوانه زدن در جائی به عنوان مخزن می كارند و در بهار آینده كه دارای ریشه شد از مخزن با احتیاط در می آورند و آن را در گودال های آماده شده به ردیف می كارند. پس از كاشت آن را آب می دهند. بوته جدید با گرم شدن هوا باید هر ۵ روز یا هر هفته آب داده شود. این بوته بعد از چهار سال بار می آورد و در ده سالگی بار آن كامل خواهد شد. یك بوته كامل می تواند بیش از دویست كیلو انگور بدهد. بوته مو را بعد از چهار ساله شدن هرس می كنند، یعنی شاخه های فرعی و دراز یا شاخه های ضعیف آن را میبرند تا هم فرصت رشد به شاخه های قوی تر داده باشند و هم مقدار بار آن را تحت كنترل درآورند و كیفیت بار آن را بالا ببرند. بوته مو را می توان روی زمین یا در حال تكیه بر چیزی بالاتر از خاك و زمین قرار داد. محل كشت موهایی كه روی زمین قرار گرفته است را با بیل شخم می زنند تا علفهای موجود كه در فصل بهار می روید از بین برده شود. زیرا این علفها می توانند به بوته مو و بار آن آسیب وارد كنند. بعلاوه باشخم كردن زیر مو نفوذ آب برای رسیدن به ریشه راحت تر انجام می پذیرد نوع بی دانه و كشمشی انگور از نظر شیرینی بهترین نوع است. البته انواع دانه دار بخاطر درشتی آنها از شكل بسیار زیبایی برخوردار هستند. انواع انگور : بنابر كتاب رستم التواریخ، نام انواع انگور در ایران در زمان كریم خان زند عبارت اند از :[1]|شاهانی، یاقوتی، خلیلی، عسكری، ریش بابا، انگور كشمش، فخری، انگور شصت عروسان سیاه، الغی سیاه، مثقالی، رازقی، شیرازی، نباتی، مادر بچه. شرایط نگهداری و انبار داری این میوه بسیار مهم است كه سعی شده در این مقاله به ان اشاره شود.