استفاده از پليمرهاي جديد در افزايش برداشت از مخازن نفت سنگين؛ بهينه سازي ميزان غلظت و تعيين بهترين پليمر با استفاده از تستهاي آزمايشگاهي

امروزه با كاهش ذخایر میادین نفت معمولی و همچنین با توجه به نیاز روز افزون به انرژی توجه خاصی به میادین نفت سنگین معطوف شده است. درایران در حدود 55 میلیارد بشكه نفت سنگین موجود می باشد. این درحالی است كه ضریب بازیافت از این مخازن معمولا كمتر از 15درصد می باشد. روش های گرمایی به عنوان مهمترین روش برای تولید از این مخازن همواره مطرح بوده اند[ 1]. اما در بعضی مخازن به دلیلعمق زیاد مخزن و یا نازك بودن ضخامت لایه ی تولیدی، استفاده از روش های گرمایی امكان پذیر نیست. براساس مطالعات قبلی تزریق پلیمر در مخازنی با گرانروی نفت بالای 155 سانتی پوآز توصیه نمی شود. اما در سال های اخیر با توجه به افزایش چشمگیر قیمت نفت، بالا رفتن هزینه روشهای گرمایی، پایین آمدن قیمت پلیمرها و همچنین پیشرفت های انجام شده در زمینه ی استفاده از چاه های افقی زمینه یمناسبی برای تزریق پلیمر در مخازن با نفت های گرانروتر فراهم شده است. در این مقاله امكان تزریق پلیمر در یك نمونه نفتی با گرانروی 1055 سانتی پوآز مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا شش پلیمر مختلف مورد بررسی قرار گرفته و از بین آنها یك پلیمر بر اساس نتایج گرانروی، برای انجام تست های تولید نفت به روش ثالثیه انتخاب شده است. با توجه به نتایج حاصل، تزریق پلیمر پس از سیلاب زنی افزایش بازیافت 7 تا 35 درصدی نفت را در پی داشت. همچنین در این كار آزمایشگاهی، یك بازه ی بهینه برای غلظت پلیمر تزریقی نیز بدست آمد. نتایج این كار می تواند در طراحی بهینه تر یك پروژه ی سیلاب زنی پلیمری در مخازن نفت سنگین بكار رود