اصلاح تركيب آب تزريقي به مخزن در جهت افزايش بازيافت نفت

مطالعات بسیاری نشان می دهند كه تركیب آب تزریقی به مخزن بر روی بازیافت نفت اثرگذار می باشد. یكی از عوامل موثر در بازیافت نفت كه تحت تاثیر این تركیب قرار میگیرد كشش بین سطحی بین آب تزریقی و نفت می باشد. در این مقاله با هدف كاهش كشش بین سطحی در جهت افزایش بازیافت، به مطالعه آزمایشگاهی تاثیر تركیب آب تزریقی بر روی كشش بین سطحی پرداخته می شود. پارامترهای هدفی كه جهت بررسی انتخاب شدند عبارتند از: میزان شوری آب تزریقی و مقدار یون های +2 Ca و -2 SO4 نتایج نشان می دهند كه از نظر شوری و میزان غلظت یون +2 Ca در آب تزریقی یك نقطه بهینه وجود دارد كه در آن كمترین میزان كشش بین سطحی بدست می آید، به طوری كه با افزایش شوری و غلظت یون +2 Ca ابتدا كشش بین سطحی تا نقطه بهینه كاهش و پس از آن افزایش می یابد. همچنین از نظر غلظت یون -2 So4 یك غلظت بحرانی وجود دارد كه در آن بیشترین میزان كشش بین سطحی بدست می آید، به طوری كه با افزایش غلظت یون -2 So4 ابتدا كشش بین سطحی تا نقطه بحرانی افزایش و در ادامه پس از آن كاهش می یابد. در نتیجه غلظت بحرانی یون -2 So4 به عنوان یك عامل منفی در بازیافت نفت عمل میكند. با توجه به نتایج گرفته شده می توان گفت كه برای بازیافت بیشتر نفت به وسیله سیلابزنی با آب باید آب تزریقی به مخزن در میزان بهینه شوری و غلظت یون +2 Ca قرار گرفته باشد و در مقابل سعی شود غلظت یون -2 Ca در مقدار بحرانی قرار نداشته باشد.