آسيب شناسي توسعه گردشگري در سكونتگاههاي روستايي استان گيلان با رويكرد عدالت مكاني-فضايي مطالعه موردي:دهستان ديلمان (شهرستان سياهكل)

گردشگري به عنوان ابزاري مفيد براي رشد اقتصادي در نواحي روستايي نقش غير قابل انكاري داشته و بعنوان يك نيروي مؤثر در تحولات اين مناطق محسوب مي شود. اما تداوم اين فعاليت در طول زمان واجد پيامدهايي است كه دگرگوني هايي نظير تعدد در سبك معماري وجانمايي كاربريها خارج از محدوده تعريف شده،تغيير زياد در كاربريهاي كشاورزي و به حاشيه رفتن فعاليتهاي كلاسيك و ريشه دار در نواحي روستايي و همچنين عدم رعايت نظام كاربري اراضي از جمله آنهاست.اين مقاله با روش توصيفي- تحليلي و باستناد مطالعات اسنادي و مشاهده و مصاحبه با كارشناسان و مديران محلي به بررسي آسيبهاي ناشي از توسعه گردشگري در تحولات يكي از نواحي روستايي استان گيلان(دهستان ديلمان شهرستان سياهكل) ميپردازد. ناحيه جغرافيايي اين پژوهش يكي از محدوده هاي اكوتوريستي گيلان است كه در طي دهه اخير و بدلايلي كه در اين مقاله بدانها پرداخته خواهد شد شديدترين تغييرات فضايي-كالبدي ر ا د ر بست ر محيطي خويش ديد ه و رون د اين تغيرات ب ا شتاب چشمگيري د ر حال افزايش است.در واقع اين مقاله تلاش دارد تا گسترش تفكر سرمايه داري و نقش آن در كثرت عناصر كالبدي با هويتهاي مختلف و مالا كاهش عناصر وحدت بخش مكاني را درناحيه به تحليل بكشد. يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد به طور متوسط روزانه در حدود 230 نف ر گردشگ ر ب ه منطق ه وار د م ي شون د و بر همين اساس عليرغم كاهش 31 درصدي در جمعيت روستايي در فاصله سرشماريهاي سال 1375 و 1385 ،ليكن درخواست براي ساخت وساز در اين ناحيه 25 درصد افزايش داشته است. و عليرغم اينكه تمامي روستاهاي بالاي 50 خانوار ناحيه و همچنين مركز اداري-سياسي آن(شهر ديلمان)برخوردار ازطرح فيزيكي- كالبدي هستند ليكن سرعت تغييرات در چشم انداز جغرافيايي ناحيه به گونه ايي است كه مديران نيز عملاً در دام منفعت مالي حاصل از اين امر از سازماندهي اين فضاهاي بكر و مستعد غافل شده و ضرورت آنرا به فراموشي سپرده اند. تداوم اين وضعيت مي تواند به انحصارگرايي فضاهاي جغرافيايي آن و از آن مهم تر تخريب منابع و واگرايي از اهداف و برنامه هاي توسعه پايدار ناحيه ديلمان بيانجامد.