بررسي تفاوت كيفي در ساپونين هاي دو ژنوتيپ يونجه به وسيله كروماتوگرافي لايه نازك

ساپونین‌های گیاهی با ایجاد مقاومت به تنش‌های زیستی و نفخ در دام‌های نشخواركننده نقش مثبت و منفی از نقطه نظر تولیدكنندگان دارد. امروزه از روش‌های مثل روش مورفولوژیكی، بیوشیمیایی مولكلوی برای بررس نوع ژنتیكی استفاده می‌شود. مهمترین متابولیت‌های ثانویه حاصل از متابولیسم گیاهی در یونجه و سایر لگوم‌ها، ساپونین‌ تری ترپنوئید می‌باشد. به منظور بررسی تنوع ساپونین‌ها، اقدام به استخراج و خالص‌سازی ساپونین‌های دو ژنوتیپ بمی و آباده شد. تعداد 7 باند ساپونینی در R(f) ها و رنگ‌های متفاوت مشاهده گردید. باند شماره 1 به رنگ سبز زیتونی به عنوان زنهیك اسید باند شماره 2 مدیكاژنیك اسید گیلكوزاید، باند شماره 3 سویا ساپوچینول گلیكوزاید و باند شماره 4 سویا ساپونین وان‌ شناسایی شدند ولی باندهای شماره 5 به رنگ سبز فیروزه‌ای، شماره 6 به رنگ قهوه‌ای و شماره 7 به رنگ سبز فیروزه‌ای، شناخته شدند. مشاهدات حاكی از تنوع زیاد ساپونین‌ها در ژنوتیپ‌های یونجه مورد بررسی بود. بنابراین، عمل به نژادی در دو جهت، اول به نژادی در جهت افزایش ساپونین‌های عامل مقاومت به آفات و بیماری‌ها، دوم در جهت كاهش ساپونین‌های عامل اثر نفخ‌زایی در نشخواركنندگان و حیوانات اهلی قابل اجرا است. در نتیجه این رویكرد، ایجاد مقاومت زیستی، عدم ایجاد تأثیر منفی بر اكوسیستم و خوش خوراكی جهت تعلیف دامبه صرفه اقتصادی می‌باشد.