بررسي اثربخشي آموزش مثبت انديشي بر رضايت زناشويي جانبازان ضايعه نخاعي

the effect of teaching positive thinking on satisfaction of marital of wounded men in spinal cord

پژوهش حاضر با هدف برسي اثر بخشي آموزش مبتني بر مثبت انديشي بر ميزان رضايت زناشويي جانبازان ضايعه نخاعي انجام شده است. بدين منظورتعداد 30 نفر از جانبازان ضايعه نخاعي به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی دردسترس انتخاب و بصورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل قرار داده شدند. سپس در مرحله پيش آزمون و قبل از انجام مداخله پرشسنامه رضايت زناشويي انريچ بر روي هر دو گروه آزمودني اجرا گرديد. سپس گروه آزمايشي13 جلسه يك تا يك و نيم ساعته آموزش مبتني بر مثبت انديشي را دريافت كردند و در پايان مداخله پرشسنامه رضايت زناشويي انريچ مجدداً برروي هر دو گروه آزمايشي و كنترل، اجرا گرديد. ضمناً بدليل رعايت ملاحظات اخلاقي پس از انجام پرسشنامه‌ها پنج جلسه آموزش فشرده مبتني بر مثبت انديشي براي گروه كنترل نيز در نظر گرفته شد. تحليل نتايج اين بررسي با استفاده از نرم افزار SPSS واز طريق تحليل كوواريانس تك متغيري انجام شد و اين نتيجه حاصل شد كه: بين گروه آزمايشي و كنترل تفاوت معني داري وجود دارد. بدين معني كه آموزش مبتني بر مثبت انديشي در ميزان رضايت زناشويي جانبازان ضايعه نخاعي موثر است. بر همین اساس می توان از مداخله مبتنی بر مثبت اندیشی برای افزایش رضایت زناشویی جانبازان ضایعه نخاعی بهره برد.