اثربخشي شناخت درماني مبتني بر طرحواره بر باورهاي غيرمنطقي و طرحواره هاي ناسازگار بيماران مبتلا به اختلال وسواسي جبري

هدف از مطالعه حاضر اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر طرحواره بر باورهای غیرمنطقی و طرحواره های ناسازگار در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایتی است كه با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انحام شد. جامعه مورد مطالعه عبارت بود از كلیه افراد مبتلا به اختلال وسواس فكری عملی مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر گرگان در سال ۹۵-۹. نمونه شامل ۳۰ فرد مبتلا به اختلال وسواس فكری عملی بود كه با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب به طور تصادفی ۱۵ نفر در گروه آزمایتی و ۱۵ نفر در گروه گواه جایگزین شدند. به منظور جمع اوری داده ها از آزمون باورهای غیر منطقی جونز (۱۹۹۸) و پرستشنامه طرحواره های ناسازگار بانگ (۲۰۰۵) استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها نبه منظور تحلیل از كوارباس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد كه طرحواره درمانی باعث كاهش باورهای غیر منطقی (درماندگی در برابر تغییر، توقع تایید از دیگران، اجتناب از مشكل، بی مسئولیتی هیحانی) شده است. همچنین طرحواره درمانی در پس آزمون باعث كاهش محرومیت هیحانی (Ima)، نقص / شرم(Si)، شكست (fa)، وابستگی / بی كفایتی (di)، آسیب پذیری نسبت به بیماریاVh)، ایتار(Sb)، بازداری هیحانی ( ei) و معیارهای سرسختانه(US) شده است. با توجه به نتایج به دست آمده می توان از طرحواره درمانی به منظور كاهش جنبه های شناختی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فكری عملی در راستای كاهش علائم این بیماران استفاده نمود.