تحليل ميزان توسعهيافتگي فضاي سبز عمومي شهر شيراز با تكنيك مجموعههاي فازي

فضای سبز شهری ازجمله عناصر مهم شهری هست، كه نهتنها به دلیل اهمیت تفریحی مورد توجه است، بلكه به دلیل نقشی كه در حفظ و تعادل محیط زیست شهر ایفا میكند، ارزشمند است. با توجه به اهمیت این فضای شهری، تحلیل چگونگی توسعه آن در سالهای گذشته و آتی، نقش مهمی در شناسایی نقاط قوت و ضعف و به طور كلی گرایشهای موجود و در نتیجه مدیریت فرصتهای توسعهای در هر یك از مناطق ایفا مینماید. بر این اساس اصلیترین سؤال مطرح این است كه، فضاهای سبز عمومی در مناطق شهری مختلف چگونه توسعه یافتهاند و توسعه آنها در صورت ادامه روند موجود چگونه خواهد بود؟. رویكرد پژوهشی این مطالعه بهكارگیری تئوری منطق فازی است و دادههای پژوهشی تحقیق حاضر از طریق مطالعه اسنادی، پرسشنامه و مصاحبه نیمه ساختار یافته با كارشناسان برنامهریزی و فضای سبز شهری گردآوری شده است. نتایج تحقیق حاكی از سطوح متفاوت توسعه فضای سبز در مناطق مختلف با توجه به موقعیت مكانی، شرایط محیطی- كالبدی این مناطق و شیوههای مدیریتی در ده سال اخیر میباشد. به این ترتیب كه افزایش سطوح متعلق به فضای سبز عمومی )پاركها(و نیز برخورداری از موقعیت مكانی مناسب، پیوندی ناگسستنی میان عوامل مختلف رشد و توسعه كاربری مذكور به وجود آورده و موجب تقویت آن در مناطق مختلف شهر گردیده است. همچنین شبیه سازی و تحلیلهای راهبردی مناطق كمتر توسعه یافته به لحاظ فضای سبز عمومی، نشان میدهد كه به عنوان مثال چنانچه مساحت فضای سبز منطقه 7 به بیش از 03 % و 54 % افزایش یابد، منطقه 7 به ترتیب به عنوان "منطقه نسبتاً توسعه یافته" و "منطقه قطعاً توسعه یافته" قابل تشخیص خواهد بود.