حق داشتن وكيل در نظام حقوقي ايران

حق داشتن وكیل، یكی از جلوه های بنیادین حقوق شهروندی به شمار می رود و از مهمترین شروط فرایند دادرسی عادلانه است و رعایت آن عدالت را تأمین میكند. طرح داشتن وكیل در تمام اسناد حقوق بشری چه در سطح جهانی و چه در سطح منطقه ای شناسایی شده است و در قوانین داخلی اكثر كشورها به عنوان یكی از حقوق اساسی برای برقراری یك محاكمه عادلانه و تضمینی برای حفظ حقوق متهم است. این حق سبب می گردد تا افراد با داشتن حق سپردن فرایند دادرسی به وكیل، مطمئن گردند تا به تمامی حقوق خود رسیده اند. در ایران، حق داشتن وكیل در چندین مادهی قانونی مطرح شده و اصل الزامی بودن آن در كلیه ی مراحل دادرسی در قوانین عادی و اساسی كشورمان پذیرفته شده است، به طوری كه در مراحل مختلف دادرسی این حق به متهمان داده شده است تا افراد با داشتن وكیل، به خوبی از پس دفاع از خود در تمامی مراحل دادرسی برآیند. حق داشتن وكیل اثرات بسیار مثبتی را برای متهم و هم برای مسئولان قضایی در طی تصویب خود داشته است. در این نوشتار روش توصیفی و استفاده از كتاب ها و مقالاتی كه در این خصوص تدوین شده است به بررسی این حق می پردازیم تا ببینیم قانون ایران چگونه این حق را پوشش داده است و چه اثرات مثبتی را دربردارد.