بررسي اثر تعداد پاسهاي جوشي بر بزرگي و توزيع تنشهاي پسماند در اتصالات سر به سر لوله

تنشهاي پسماند جوشي يكي از انواع تنشهاي حرارتي هستند كه بواسطه توزيع غير يكنواخت حرارت در حوزه جوش، انقباض و انبساط تغيير شكلهاي پلاستيك موضعي در قطعه به وجود مي آيند. تعيين اين تنشها در بررسي استحكام استاتيكي و ديناميكي، بررسي شكست و تعيين عمر سازه هاي جوشي از اهميت بالايي برخوردار مي باشد. در اين مقاله به بررسي اثر تعداد پاسلهاي جوشي بر بزرگي و توزيع تنشهاي پسماند در اتصالات سر به سر لوله ها پرداخته شد. تعداد پاس يكي از پارامترهاي مهم در پروسه جوشكاري به شمار مي رود كه تاثير بالايي بر هزينه ايجاد اتصال و كيفيت نهايي جوش دارد. با توجه به هزينه بالاي بررسي تجربي تنشهاي پسماند جوشي با توجه به دشواري يا عدم امكان بررسي تحليلي اين مساله، شبيه سازي المان محدود فرايند جوشكاري با انجام تحليل ترمو - الاستو – پلاستيك جهت پيش بيني رفتار ترمو – مكانيكي اين فرايند مورد استفاده قرار گرفت. به منظور ارزيابي صحت نتايج به دست آمده، نتايج اين آناليز با نتايج حاصل از اندازه گيري تجربي تنشهاي پسماند به كرنش سنجي سوراخ و متد تفرق نوتروني مقايسه شد. همخواني مناسبي بين نتايج حاصل از روش عددي و تجربي مشاهده گرديد. در ادامه به بررسي اثر تعداد پاسهاي جوشي بر تنشهاي پسماند اتصالات سر به سر لوله پرداخته شد. نتايج حاصل از اين بررسي حاكي از تاثير بالاي تعداد پاس بر بزرگي و توزع تنشهاي پسماند جوشي مي باشد.