عوامل و موانع مؤثر در انگيز ش همكاري زارعين بهرهبردار با ناظرين طرح خودكفايي گندم (مطالعه موردي: استان چهارمحال و بختياري، دشت اردل)

يكي از پرو ژه هاي مديريت اصولي مزارع گندم در جهت دستيابي به اهداف بنيادي طرح خود كفايي گندم، پروژه ناظرين و مشاورين گندم است. با توجه به گذشت زمان بسيار از اجراي اين طرح و اينكه در طي اين سال ها حجم عظيمي از توان اجرايي، اعتبارات و فعاليت دولت به اين مقوله اختصاص يافته است، ضروري است موانعي كه باعث عدم همكاري همه جانبه زارعين بهره بردار با مهندسين ناظر گرديده است مورد تجزيه و تحليل قرار گيرد. هدف كلّي اين مقاله بررسي و تحليل برخي از عوامل و موانع اجتماعي- اقتصادي مؤثر در انگيزش همكاري زارعين بهرهبردار با ناظرين طرح خودكفايي گندم بوده است. تحقيق از نوع كاربردي و به روش نمونه گيري تصادفي تعداد 100 نفر از زارعين بهرهبردار دشت اردل به عنوان نمونه انتخاب و سپس اطلاعات مورد نياز از طريق تكميل پرسشنامه ها به روش مصاحبه حضوري با بهرهبرداران به دست آمد و روايي آن بر اساس نظر جمعي از اساتيد و كارشناسان مربوطه تأييد و محاسبه شده است. به منظور بررسي فرضيات و پاسخ به پرسش (α=0/ اعتبار آن با استفاده از فرمول كرونباخ - آلفاي ( 93 هاي پژوهش از آزمونهاي همبستگي اسپيرمن و پيرسون استفاده شده است. از نتايج اين پژوهش،عدم رابطه معنادار بين انگيزش همكاري زارعين بهرهبردار با سن و متوسط درآمد ماهيانه ايشان، وجود ارتباطي مثبت و مستقيم بين انگيزش همكاري با سطح تحصيلات زارعين و ميزان آگاهي ايشان از نتايج اجراي طرح و سرانجام همبستگي مستقيم ،اماّ ضعيف بين انگيزش همكاري با متوسط زمين تحت تملّك هر زارع است.